Leonie over Ambitie & Mentale Gezondheid | SGOTW #2

Leef jij voor jouw dromen, doelen en ambities of maak je (onbewust) keuzes om andere mensen te pleasen? Success Girl Of The Week Leonie (32) stevende af op een leven waarin ze daadwerkelijk voor haar eigen droom zou kiezen: actrice worden. Maar.. soms heb je geen invloed op het leven. En precies in die fase glipte Leonie’s droom haar door de vingers.

In de jaren die volgde streefde Leonie alsnog naar ‘succes’, alleen vergat ze haar geluk. Dit bracht haar tot de zwaarste, maar óók de belangrijkste periode in haar leven. De periode die uiteindelijk leidde tot het heruitvinden van haar droom en het ontstaan van #IKBENOPEN.

Ik neem je mee in een verhaal over moed, mentale gezondheid en het gevaar van onze focus op presteren. Een verhaal waarvan ik erg dankbaar ben dat ik het op dit platform mag delen. Want hoe mooi ik de positieve kant van succes ook vind: de negatieve kant beïnvloedt ons allemaal misschien wel vaker dan we zouden denken.

Dit is het verhaal van Leonie.

Part #1: The Story

Leonie’s jeugd is anders dan die van mij. Waar ik bij een jong meisje aan een vrolijk spelend kindje denk, is dit niet de rode draad in Leonie’s jeugd geweest. ‘’Ik groeide op met een moeder die de spierziekte ALS had, dus een groot deel van mijn jeugd stond in het teken van zorgen en ‘zorgen maken’. Er was een fase dat ik ‘s ochtends wakker werd en me niet afvroeg óf mijn moeder zou gaan vallen, maar wanneer ze zou gaan vallen. En of dat dan een relatief kleine val zou zijn, of een situatie waarbij ik iemand moest bellen voor hulp.’’

De droom die hoop gaf

Tijdens deze pittige jeugd is er ook een sprankje hoop. Een doel, een droom. Al van kleins af aan droomt Leonie ervan om actrice te worden. Ze worstelde zich door het VMBO heen om die droom werkelijkheid te maken. De theateropleiding in Amsterdam zou de eerste stap zijn.

‘’Het eerste jaar werd ik niet toegelaten, waarna ik aan de opleiding Onderwijsassistent ben begonnen. Gelukkig mocht ik van mijn ouders na een jaar nóg een keer auditie doen voor de theateropleiding , omdat ik het zó graag wilde. Toen werd ik tot mijn enorme blijdschap wel toegelaten.’’

Maar een droom en een nachtmerrie gaan niet samen

Toen Leonie’s theateropleiding bijna van start zou gaan, sloeg het noodlot toe. ‘’In het weekend voordat de opleiding zou starten, overleed mijn moeder. Ik was 17 en ik kwam in een rollercoaster van emoties terecht. Combineer dat maar met de keiharde theaterwereld...’’

‘’Na het eerste jaar van mijn droomopleiding, moest ik besluiten om ermee te stoppen. Het ging gewoon niet meer. Ik was op. Hoewel ik daarvoor al 17 jaar lang alle ballen hoog probeerde te houden, met name met de zorg voor mijn doodzieke moeder, was het stoppen met de theateropleiding -het opgeven van mijn droom- wel het kantelpunt voor mijn mentale gezondheid. Het was tenslotte die droom waardoor ik al die tijd overeind kon blijven staan.’’

Loslaten en weer doorgaan

‘’Het stoppen met de theateropleiding, dit klinkt heel heftig, maar daar is wel een stukje in me doodgegaan. Tot de dag van vandaag heb ik bijna een soort rouwverwerking nodig om daarmee om te gaan. Het veroorzaakte geen burn out of depressie, maar plantte wel een zaadje voor somberheid.’’

‘’Het stoppen met de theateropleiding ... daar is wel een stukje in me doodgegaan.’’

Het blijkt inderdaad een zaadje te zijn, een zaadje dat water kreeg naarmate de jaren vorderde. Want waar Leonie eerst leefde voor haar droom, begint ze zich na het stoppen van de theateropleiding te focussen op het beklimmen van de carrièreladder. Daarbij luistert ze niet zozeer meer naar haar hart, maar naar de wensen en doelstellingen van de maatschappij.

Ambitiedruk Voor Leonie was er vanaf haar 18e maar één richting: de carrièreladder op. Ondanks de obstakels in haar verleden zag ze een ogenschijnlijke rooskleurige toekomst. ‘’Toen ik 18 was dacht ik: als ik 25 ben, word ik dat dunne meisje dat ergens met een wijntje op een luxe auto zit en dan ga ik mooie reizen maken. Ik krijg een hartstikke leuke vriend en een mooie auto, het liefst twee eigenlijk.’’

‘’Toen ik 18 was dacht ik: als ik 25 ben word ik dat dunne meisje dat ergens met een wijntje op een luxe auto zit.’’

‘’Ik denk dat dit bepaalde maatschappelijke verwachtingen zijn die iedereen met zich meedraagt. Maar.. hoe verder je komt in je leven, hoe moeilijker het blijkt om een baan te vinden of om je studie af te ronden. En dat geeft toch al snel het gevoel dat je niet voldoet. Niet alleen aan het ideaal van anderen, maar ook aan dat beeld wat je zelf in je hoofd had.’’

‘’Ambitie is zo ontzettend mooi, maar tegelijkertijd maak ik me op dat gebied ook wel zorgen over mentale gezondheid. Het zorgt voor zoveel druk.’’

De weg naar een depressie

Leonie zou dan misschien geen actrice meer worden, een succesvolle carrière behoorde alsnog tot haar mogelijkheden. Dus leefde ze vol focus voor het beeld van ‘succes’ wat ze zichzelf voorschotelde. Je weet wel: ‘’Als ik 25 ben word ik dat dunne meisje dat ergens met een wijntje op een luxe auto zit.’’ Ze rondde de opleiding onderwijsassistente versneld af en studeerde nog net geen cumlaude af voor de opleiding tot dramatherapeute. Dat klinkt best goed!

Maar..

‘’Toen ik afstudeerde was er de economische crisis. Een baan die aansloot op mijn opleiding was niet te vinden. Dus kwam ik in de kinderopvang terecht en focuste ik vanuit die baan op het beklimmen van de carrièreladder.’’

De focus van Leonie om carrière te maken lag voor haar niet langer op een baan vinden waar haar hart sneller van ging kloppen, maar vooral op het plaatje van succes. Dus toen een manager aangaf dat als ze ‘hogerop’ wilde komen, ze zich het beste op de uitzendbranche kon focussen, deed ze dat.

En toen..

Het moeilijkste jaar

‘’Het leek wel alsof hoe meer mijn carrière in de lift zat, hoe ongelukkiger ik werd. Het laatste jaar voor mijn depressie stapte ik huilend in mijn leaseauto. Ik wilde helemaal niet meer. Ik vond het helemaal niet leuk. Ik begon afspraken af te zeggen omdat ik dacht: ik heb hier gewoon de energie en de puf niet meer voor. Dat was heel naar. Ja, heel naar.’’

Side note: Even tussendoor hoor. Pittig verhaal hè, dit van Leonie? We kunnen wel stellen dat het haar aan tegenslagen niet ontbrak. Maar laat me je dit vertellen: tijdens het interview sprak ik met een stralende jonge vrouw. Een vrouw die trots is op waar ze op dit moment voor leeft en wat ze heeft bereikt. Een vrouw die levens gaat veranderen. Dus lees vooral nog even door en ontdek hoe en wanneer Leonie haar leven positief veranderde. 🥰

Ik? Depressief?

Dat Leonie thuis kwam te zitten met een zware depressie, verbaasde haar eigenlijk best wel. Ze had immers een opleiding tot dramatherapeute gehad en ze had veel gelezen over psychologie. ‘’Ik had niet door dat dit de depressie was waar ik altijd over gelezen had. Ik had dan ook niet zozeer de behoefte om de hele dag in bed te liggen. Ik was meer ontzettend moe en ik voelde me hopeloos. Ik zag geen toekomst.’’

‘’Ik had niet door dat dit de depressie was waar ik altijd over gelezen had.‘’

Dat Leonie moest dealen met een depressie, kwam niet uit de lucht vallen. De depressie waar ze uiteindelijk mee kampte, was dan ook een hele zware. Toch wijst Leonie, wanneer ik vraag wat haar grootste up (positief kantelpunt) is geweest, deze fase van haar leven aan. Waarom?

‘’Ik was altijd heel ambitieus en carrièregericht. De ladder moest altijd omhoog, nooit naar beneden. Lukte het in de ene branche niet, dan switchte ik naar een andere. Succes had ik wel, maar toen ik depressief werd, besefte ik dat ik totaal niet meer deed wat ik leuk vond. Ik was ergens beland waarvan ik denk: hoe ben ik hier in hemelsnaam terecht gekomen?’’

Als je niet meer weet of je verder wilt leven

‘’Tijdens de depressie heb ik momenten gehad waarop ik mezelf afvroeg: wil ik wel verder met het leven? En dan zei ik tegen mezelf: áls ik doorga, wil ik het doen omdat ik gelukkig ga worden. Dankzij de periode van de depressie zoek ik niet langer naar succes, maar vraag ik mezelf af: wat zou ik écht willen worden? Voor mezelf. Wat zegt mijn hart? Dat is een hele andere manier van denken dan waar ik vandaan kwam. Sinds het mislukken van de theaterschool had ik nooit meer op deze manier gedacht’’

‘’Dankzij de periode van de depressie zoek ik niet langer naar succes, maar vraag ik mezelf af: wat zou ik écht willen worden?’’

#IKBENOPEN

3 jaar nadat ze thuis kwam te zitten, voelt Leonie zich mentaal een stuk beter. Toch is ze nog steeds in afwachting van vervolgtherapie. De lange wachtlijsten zijn een probleem. Voor Leonie, maar zeker ook voor mensen die het op dit moment mentaal nog zwaarder hebben. Mensen die er op dit moment écht doorheen zitten. Hoe mooi is het dan dat Leonie zich met haar platform #IKBENOPEN inzet om deze mensen te ondersteunen?

‘’Het opzetten van #IKBENOPEN heeft mij door de afgelopen periode heen geloodst. Ironisch genoeg raadden therapeuten het juist af dat ik met dit idee aan de slag ging. Ze waren bang dat ik mezelf zou overwerken of dat ik aan het weglopen was voor wat ik écht voelde.’’

Maar dat blijkt niet het geval te zijn. Want in #IKBENOPEN vond Leonie de ambitie, het vertrouwen en de motivatie om een positief pad in te slaan. Ze creëerde waarde. Niet alleen voor anderen, maar ook voor zichzelf. ‘’Als je hart iets zó leuk vindt, haal je er blijkbaar heel veel uit. Er was geen therapeut die mij hier vanaf kon praten, haha.’’

Mentale gezondheid bespreekbaar maken

‘’Als je ziek thuis zit en niet een duidelijk ziektebeeld hebt, is het heel moeilijk om antwoorden op je vragen te krijgen. Met lange wachtlijsten en weinig tijd voor een-op-een begeleiding vanuit de GGZ, kan dit ontzettend zwaar zijn. Met #IKBENOPEN wil ik mentale gezondheid niet alleen bespreekbaarder maken, maar hoop ik ook te kunnen bijdragen aan minder lange wachtlijsten.’’

Van een mooi concept naar een business

Met een landelijke campagne die dit jaar voor de derde keer zal lopen rondom Mental Health Day, richt #IKBENOPEN zich op het creëren van bewustwording op het gebied van mentale gezondheid. Daarnaast is het voor Leonie tijd om een volgende stap te maken. Want als Success Girls eenmaal hun échte passie gevonden hebben, pakken ze door!

‘’Op dit moment werken ik en 17 vrijwilligers puur vanuit intrinsieke motivatie voor #IKBENOPEN. Ik ben ongelooflijk trots op wat ik heb neergezet, maar geld is ook gewoon belangrijk. Het is heel mooi om iets te vinden vanuit passie, ambitie en zingeving, maar nu is het tijd om te kijken: hoe kan ik er ook mijn werk van maken? Ja, dat is een hele bijzondere uitdaging.’’

Tot slot: ‘’Ik ben nu 32 en ik werk met ontzettend veel liefde en plezier aan #IKBENOPEN. Dit had ik 10 jaar geleden nooit gedacht. Ik was toen continu bezig met: wat willen andere mensen? Welk beeld hebben andere mensen van mij? Ik stond totaal niet meer in connectie met mezelf, met wat vind ik nou écht leuk? Wat past er echt bij mij en durf ik ook andere keuzes te maken dan wat er verwacht wordt?’’

‘’Ja, je moet hard voor dingen werken. Daar geloof ik ook in. En ja, als je iets écht wilt kan je dat realiseren. 100%. Maar: geloof je er écht zelf in en wil je het zelf ook echt of doe je het toch omdat de maatschappij het van je vraagt of omdat de mensen om je heen zeggen dat dat het beste is? Want precies daar ligt een hele belangrijke link met jouw mentale gezondheid.’’

---

Part #2: Q&A

Na het gesprek over Leonie’s bewonderenswaardige route naar het oprichten van #IKBENOPEN, stelde ik haar nog een aantal losse vragen.

Hoe was je als klein meisje?

‘’Als klein meisje ervaarde ik mijn jeugd niet als ‘anders’. Pas als je ouder wordt zie je in dat het geen gezonde situatie was. Ik ben opgegroeid met de wetenschap dat mijn moeder ieder moment dood kon gaan. Dat duurde 17 jaar lang en dat heeft een enorme impact gehad.’’

‘’Maar ik herinner me óók hoe vastberaden ik was om later actrice te worden. Ik had het op school dan wel heel zwaar met leren, maar ik was steengoed in de playbackshows. En thuis deed ik soms mijn slaapkamerdeur extra goed dicht, zodat ik in mijn eigen fantasiewereld kon kruipen en scènes kon naspelen. Dat is absoluut mijn grootste redding geweest. Als je iets hebt wat heel dicht bij je hart staat, kan dat ontzettend fijn zijn. Ik ben zo trots en dankbaar dat ik nu weer zoiets heb teruggevonden.’’

‘’Thuis deed ik soms mijn slaapkamerdeur extra goed dicht, zodat ik in mijn eigen fantasiewereld kon kruipen en scènes kon naspelen.’’

Wanneer had je het gevoel dat alles op zijn plek viel?

‘’Vanaf 2019 besefte ik me dat ik met het opzetten van #IKBENOPEN iets had gevonden wat ik ontzettend leuk vond en waar ik ook nog eens een goed in was. Al mijn talent en passie kan ik hierin kwijt. Dat het nu gewoon echt ‘staat’, dat geeft zo’n gaaf gevoel. Dat ik iets heb bedacht en dat het nu ook intensief ondersteund wordt door andere mensen en partijen, daar ben ik super trots op.‘’

Welke levensles heeft het proces wat jij hebt doorgemaakt jou geleerd?

‘’Ik denk dat het ontzettend belangrijk is om je bij jezelf af te vragen: wat zijn mijn eigen kernwaarden? Doe ik dit voor een ander of doe ik dit voor mezelf? Het gaat erom dat je keuzes durft te maken, voor jezelf. Zelfs als andere mensen er anders naar kijken. Als je dingen gaat doen waar je maar weinig feeling of ambitie voor hebt, dan loop je leeg. Been there, done that.’’

‘’Het gaat erom dat je keuzes durft te maken, voor jezelf.’’

Wat is jouw favoriete quote?

Elke wijze uil is ooit begonnen als uilskuiken.

‘’Omdat we de neiging hebben om zo erg op te kijken naar de grote personen die het allemaal wel weten of die het allemaal wel kunnen, terwijl de waarheid gewoon écht is dat zij ook als ‘uilskuiken’ begonnen zijn. We beginnen allemaal op ‘0’ en ontwikkelen ons uiteindelijk tot onze eigen ‘wijze ik’. ’’

Hoe zie jij je toekomst voor je?

Ik hoop dat ik met heel veel plezier naar mijn werk kan: naar #IKBENOPEN. Ik hoop vooral dat we een plek kunnen gaan creëren waar we kunnen laten zien: ookal heb je op dit moment psychologische klachten of ookal heb je het gehad: er zit zo ontzettend veel talent in je. Je bent zo mooi. Ik hoop dat ik naar mijn werk kan gaan en dan tussen mijn collega’s kan gaan zitten en bij mezelf denk: wat ben ik blij dat ik toentertijd hiervoor heb gevochten.

Wat zou je aan andere Success Girls willen meegeven?

‘’Geef nooit op. Echt weer zo'n hele suffe, maar dat is het wel. Als je er echt in gelooft en je voelt echt in je hart: dit is het, dit vind ik leuk, dit is mijn passie, dit geeft me energie: ga ervoor. Ga ervoor en geef niet op.’’

‘’Ik wil niet zeggen dat je dan nachtenlang moet doorwerken. Gun er de tijd voor. Maar geef alsjeblieft niet op. Ga niet mee in de meningen van mensen die jouw plannen in twijfel trekken met opmerkingen als: het is zo risicovol en er is geen werk in te vinden. Doe het toch. Doe het voor jezelf. Als je in de kern ergens super happy van wordt en je gelooft erin: dan is het voor je weggelegd.

‘’Geef alsjeblieft niet op.’’

The end.

---

Dit was het verhaal van Leonie, de Success Girl van deze week. Het gesprek met Leonie heeft indruk op me gemaakt. Het heeft me bewuster gemaakt over het belang van het volgen van je hart. Om na te denken: werk ik zo hard voor dit ene doel omdat ik het zélf wil of omdat ik denk dat de maatschappij dit van me verlangt? En ook: als plan A, je grootste droom, geen werkelijkheid kan worden, moeten we de pijn hiervan niet onderschatten. Leonie beschrijft dit letterlijk als ‘rouwen’. Aan de andere kant heeft Leonie nu een nieuwe droom gevonden. Laten we nooit vergeten dat er altijd een droom is om voor te leven, zelfs als het even niet zo lijkt. ❤️

Dankjewel Leonie, jouw verhaal is een verrijking voor dit platform.

Heb je een vraag aan Leonie of aan mij? Stuur Leonie (@leonieburggraaf) of mij (@thesuccessgirl.nl) dan gerust een DM op Instagram of reageer onder deze blog.

Bedankt dat je hier bent. Tot de volgende 💖!